« »
 
[]« 2 barrata » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 588b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BARRATA2
2. BARRATA, Barræ seu fustis ictus, Gall. Coup de bâton. Vide Barra. Lit. remiss. ann. 1396. in Reg. 150. Chartoph. reg. ch. 231 :
Dictus supplicans dixit uxori suæ qualiter facerent, quod a cætero dictus presbiter præmissa facere dubitaret ; et si esset bonum, quod ipse sibi daret duas Barratas ; quæ uxor dixit quod nesciebat, quia si ipsum percuteret, ipsum forte posset occidere.