« »
 
[]« Barta » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 591a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BARTA
BARTA, Silvæ species. Charta ann. 1238. in Regesto Tolosano Cameræ Comput. Paris. fol. 43 :
Terras cultas et incultas, videlicet et boscos et Bartas, domos et casales, ædificia et bastimenta, etc.
Occurrit ibi non semel fol. 46. 53. etc. similí verborum tenore. Charta alia anni 1300 :
Habebat dictus Rex in loco vocato Ad Nemus Mavis 72. Cartonatas Bartæ, seu brugassæ, quæ fuit æstimata valere annui reditus, etc.
Charta Augerii de Marsa Rotunda facta Verano Abbati Floriacensi ann. 1080 :
Concedo a die præsenti... ipsi Patri monachorum et fratribus sibi deservientibus in loco Regulæ... quidquid visus sum habere de guilleragas cum terris et Barta, hoc est, silva, etc.
P. Carpentier, 1766.
Idem quod nostri Buisson vocant, silvula ; ea certe notione Barte occurrit in Charta ann. 1316. ex Reg. 66. Chartoph. reg. ch. 957 :
Une tasse de bois ou buisson, appelé Barte, de Barbelam, ..... li diz boiz ou Barte, etc.
Lit. remiss. ann. 1409. in Reg. 164. ch. 162 :
Iceulx Gerault et Anthoine pour mettre leur male voulenté à effet se transporterent en certain bois ou Bartes, etc.
Barta est a German. voce Bar, Nudus, apparens ; et silvulam denotat, seu terram arbustis sed non arboribus consitam. Adel. Anglosax. Bearo, Scand. Barri, Germ. ant. Baro est Lucus et arbor. Vide Grimm. Mythol. pag. 41. et confer Raynouard. Glossar. Rom. hac voce vol. 1. pag. 189. et voce Batta pag. 200.