BASTAGA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Bastaga » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 595c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BASTAGA

BASTAGA, Onus ipsum, vel oneris transvectio : a βαστάζειν, ferre. Hesychius :

Βασταγή, Βάρος.

Publicola Epist. 153. inter Augustinianas :

In Arzugibus, ut audivi jurantes per dæmones suos, qui ad deducendas Bastagas pacti fuerint, etc.

Proprie autem usurpatur pro onere transferendi res publicas aut privatas Principis, in Leg. 11. Cod. Theod. de Cohortalib. (8, 4.)

Bastaga privata

, id est, onus transvehendi res privatas Principis, erat sub dispositione Comitis rerum privatarum :

Præpositi Bastagarum

, sub dispositione Comitis Sacrar. largit. in Notitia Imperii et in Vita S. Parthenii Episcopi Lampsaceni n° 11.

Bastangarii, Qui equis aut mulis res Principis aut publicas ad destinata loca deducebant, in L. 3. et 11. Cod. Th. de Murilegulis. (10, 20.) Leg. Bastagarii, vide Forcell. hac voce. Breviloq. :

Bastangarii secundum quosdam dicuntur quasi bestiæ angariæ, eo quod rusticos angariabant ad quintam bestiam præstandam.

Italis Bastagio, est bajulus. Matth. Villaneus lib. 11. cap. 42 :

Il corpo suo con due Bastagi et un famiglio fu portato alla Chiesa.