![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/B/598a.jpg)
« 2 bastare » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 598a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BASTARE22. BASTARE, Italis Bastare, esser a bastanza, sufficere, quasi bene stare.
Ugutio :
Sufficere, quod vulgo dicitur Bastare.Vide Origines Italicas V. Cl. Ægid. Menagii.
P. , 1766.
◊ Quod etymon improbat La
Monoye, qui a Gr. Βαστάζειν, portare, ferre,
deducendum arbitratur. Ipsum consule in Diction. Burgund. ad calcem Natal. Vide Murator. Antiq. Ital. vol. 2. col.
1151. Raynouard. Glossar. Roman. vol. 1. pag. 192.Bastus, Sufficiens. Charta Hispanica æræ 1153. apud Yepez in Chronico Ord. S.
Benedicti tom. 4. pag. 437 :
Tunc quidem dejecto ab Episcopatu Didaco Priori, cumque Adulfus Abbas, sanctus vir et bonus videret augeri sub se servos Dei, et in illo minimo habitaculo non posse congregari, penitus diruit, et majus satisque congruum et Bastum condere cœpit.
