![[]](img/image.png)
«
Beacita » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 612c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/BEACITA
BEACITA. Gloss. Saxon. Ælfrici, de Nominibus avium.
Beacita vel sturnus : stearn.
Videtur avis, quam
Becace, aut ea quam
Becacine vocamus.