« Bejannare » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 619a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BEJANNARE
BEJANNARE, Bejannizare, Novellum scholasticum quem Bejanum vocabant,
recipere, in socium admittere. Constit. Carmelit. MSS. part. 1. rubr. 15 :
Inhibemus.... ne aliquis studens Parisius aut graduatus ibidem, audeat vel præsumat aliquem studentem novum, quem Bejanum appellant Parisius, de cetero Bejannare per quemcumque modum ludi, vel per quemcumque tactum mediatum vel immediatum aquæ, straminis, vel alterius rei ; sed tantummodo ab illis de sua natione unam moderatam refectionem suscipere.Infra part. 4. rubr. 2 :
Qui Parisius scolarum novum Bejannizaverit, etc.