« »
 
[]« Bejannare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 619a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BEJANNARE
BEJANNARE, Bejannizare, Novellum scholasticum quem Bejanum vocabant, recipere, in socium admittere. Constit. Carmelit. MSS. part. 1. rubr. 15 :
Inhibemus.... ne aliquis studens Parisius aut graduatus ibidem, audeat vel præsumat aliquem studentem novum, [] quem Bejanum appellant Parisius, de cetero Bejannare per quemcumque modum ludi, vel per quemcumque tactum mediatum vel immediatum aquæ, straminis, vel alterius rei ; sed tantummodo ab illis de sua natione unam moderatam refectionem suscipere.
Infra part. 4. rubr. 2 :
Qui Parisius scolarum novum Bejannizaverit, etc.