BELLUUS, Moribus bestiarum, in Glossis Isidori : perperam infra biluus, morbus bestiarum, vel moribus bestiarum, uti legit Grævius, ex quo hic addam sequentia : Glossar. Gr. Lat. θηριάδης, Efferus, belluus. Sed rectius Lat. Gr. Belluinus, θηρίου ὅμοιος. Et sic puto, inquit ille, ubique legendum, nisi forte posteriorum temporum Scriptores dixerunt Belluus pro Belluinus, ut Commodianus a Rigaltio editus in Instructionibus pag. 53 :

Gratiam quam misit Dominus in terra legendam,

Non requiris eam, sed sic quasi Bestius errans.

Festo, Bellutus, bestiæ similis ; ubi malebat Dacierius legere Belluatus, quod tamen tantum de tapetibus, in quibus belluæ acupictæ sunt, legitur, quod nec ipse ignoravit. Hinc in Glossis : Belluata, ζωωτά. C. Sicinii primi Tribuni plebis fuisse cognomen, Bellutus, constat ex Dionysio et Pædiano, ut inde pateat, veteres dixisse Bellutus pro belluinus.