« »
 
[]« Belues » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 623c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BELUES
BELUES, Egestas, quæ solet contingere per vastationem. Ita Glossæ Isidori. Joan. de Janua : Belues, egestas quæ solet contingere per vastationem belluæ, et dicitur a bellua. Sed videtur scripsisse Isidorus nude, lues, vel hæc lues. Verum sicut a Barbaris barbaries, sic a Beluis, Belues, quæ sic dicitur a beluis quæ pauperiem faciunt, ut Barthio videtur in Adversariis, Grævio teste. Hic illud addit ex Papia : Belues, Mendacitas, procul dubio pro Mendicitas, Egestas.
P. Carpentier, 1766.
Hinc haud dubie vox Bellue, ejusdem significationis est atque Habitant, habitator, incola, in Charta vendit. justitiæ loci de Vertrieu in Dalphinatu, silvis undique proximi, ann. 1596 :
Dans lesquels confins sont 55. Bellues ou habitans, qui peuvent augmenter ou diminuer, qui valent au fur de xv. livres Tournois, pour chaque Bellue 825.
Atque inde forte est vox Belugue, pro Machina bellica belluam referens, vel pro Domorum rusticarum collectio, Gall. Hameau, in Lit. remiss. ann. 1442. ex Reg. 179. Chartoph. reg. ch. 126 :
Pour faire (lequel siege) fut promis (au comte d'Armagnac) par les gens des trois estatz d'icellui païs (d'Agenois) pour chacune Belugue, ung mouton d'or.
Reinardus Vulpes, lib. 4. vers. 289 :
Et cum divideret, cur non sibi novit id ipsum ?
  Propter Beluacos non fuit ausus idem.
Roqueforte Belhues sive Bellues sunt contes en l'air, faussetés.