« »
 
[]« Benestalis » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 633c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BENESTALIS
BENESTALIS, Acceptus, gratus, Ital. Benestante. Lit. pro Pisanis apud Lam. in Delic. erudit. inter not. ad Hist. Sicul. Bonincont. part. 1. pag. 210 :
De hoc quod dixisti, quod misistis legatum vestrum ad dirigendam vestras negocii omnes vestri negocii sunt erga nos Benestales, et fortiter isti honorati et custoditi.
Sed hæc parum sana.