« 1 berna » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 639b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BERNA1
1. BERNA. Vox Bohemica, Tributum, collatio publica. Chronicon Aulæ Regiæ cap. 27 :
Generalem steuram, quæ Berna dicitur, ab omnibus accepit.Æneas Silv. in Hist. Bohem. cap. 58 :
Nisi populares in sumptus regios pecuniam conferant, quam vocant Bernam, aut rapere unde vivat Regem oportet.Ludewig. Reliq. MSS. tom. 1. pag. 509. in Privilegio Monasterii Dobrilucensis indulto a Matthia Rege Bohemiæ et Hungariæ :
Ab omnibus Stewris, exactionibus, collectis, precariis, Bernis... eximere dignaremur.Et tom. 6. pag. 392. ex Charta Boleonis Ducis Silesiæ pro cœnobio Grissoviensi ann. 1367 :
Censibus, redditibus, solucionibus, contributionibus speciali nomine et Berna, precariis, etc.Et pag. 393 :
Perpetuis temporibus possidendam, omnibus serviciis, gravaminibus, stationibus, Bernis, angariis et parangariis. Bern,Armoricanis Collectio, cumulus præsertim tritici. Vox Germanica a Bæren, Portare, ferre. Apud Mencken. Scriptor. tom. 1. pag. 659. est Contignatio superior. Adde Glossar. Haltaus. col. 103. Post exempla plurima hæc apud Haltausium : Sunt qui origine Bohemicum esse autumant. Sunt qui ex invidia plebis, quæ cuilibet exactioni obmurmurat, ursum (Germ. Bær), murmurantem, appellatum existimant. Sed recte æstimantibus Germanica videtur esse origo vocis, a Bæren, bœren, upbœren, Levare reditus, ut coincidat cum Orbar, Urbar.