« »
 
[]« Bianor » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 648a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BIANOR
BIANOR. Robustus, a βία, robur, et ἀνὴρ, vir. Cognomen Romanum. Inscript. apud Grut. 610. 1. Ti. Claudius Bianor.