![[]](img/image.png)
«
Bianor » (par L.
Favre, 1883–1887), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 648a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/BIANOR
BIANOR. Robustus, a
βία, robur, et
ἀνὴρ, vir. Cognomen Romanum.
Inscript. apud
Grut.
610. 1. Ti. Claudius Bianor.