![[]](img/image.png)
«
Bicha » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 652b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/BICHA
BICHA, a Gall.
Biche, Cerva. Vide
Bissa 1. Charta
Roberti de Poissiaco ann. 1226. in Reg. 31. Chartoph. reg. fol. 96. col. 1 :
Quitavi... Ludovico regi Francorum illustri chaciam, quam tenebam in foresta
Cruiæ,... ad magnam bestiam, videlicet cervum, Bicham, porcum, capreolum et
damam.
Libert. villæ de Revello ann. 1357. tom. 4. Ordinat. reg. Franc. pag. 449 :
De quolibet cervo sive Bicha medietatem unius carterii ultimi, in qua pes
teneat.
Unde diminut.
Bichat et
Bichetat, pro Pullus cervæ, vulgo
Faon. Lit. remiss. ann. 1413. in Reg. 167. ch. 319 :
Lesquels chiens
estoient après un grant cerf, une Bische, et un petit Bichat.
Aliæ ann. 1460. in
Reg. 190. ch. 127 :
Le suppliant dist à icellui Gillart, qu'il pensoit qui queroit
les Bichetaz de la forest.
Vide
Bichia.
Biche vero aliis notionibus, vide supra in
Bache et
infra in
Glaucus.