« Bidaudi » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 654a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BIDAUDI
BIDAUDI, Iidem qui Bidaldi, Militum et peditum species, a duobus dardis seu
spiculis, quibus dimicare solebant, sic dicti. Annal. Victor. MSS. ad ann. 1304 :
Rex misit comitem sancti Domini Martini Reginaldum, juvenem strenuum in bellis et fortem, cum Bidaudorum et aliorum multitudine copiosa.Et ad ann. 1312 :
Eodem anno Bidaudi de Francia revertentes, stipendiis non solutis, per proprias prædas exercebant multosque spoliabant, et usque Bituris venientes fuerunt arrestati, et fere 500. sunt in patibulis suspensi.Ex quibus Bidaudi videntur iis præivisse societatibus, quæ tanto tempore sub nomine Compagniæ provincias devastarunt.