« »
 
[]« Bissonus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 669a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BISSONUS
BISSONUS, vox heraldica, vulgo Bison, Bos ferus, Gall. Bufle. Vide Bisontes. Funus Joan. Galeaz vicecom. ducis Mediol. ann. 1402. apud Murator. tom. 16. Script. Ital. col. 1035 :
Erant prima duo scuta cum sola aquila nigra in auro,... alia duo cum Bissono solo, etc.
Nostris vero Bissonnier, Erro, vagabundus, itinerum insidiator. Lit. remiss. ann. 1449. in Reg. 180. Chartoph. reg. ch. 30 :
Icellui Gastebois se alia de plusieurs larrons, brigans et Bissonniers,... qui avoient acoustumé de piller, rober et vivre.
Buissonnier.