« Biterlogh » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 670a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BITERLOGH
BITERLOGH. Sueno Aggo in Historia Danica pag. 144 :
Hinc potentissimi Daniæ Reges, ut improborum refrænarent audaciam, ab ultima memoria legem promulgandam sanciverunt, quam suo idiomate Biterlogh nuncuparunt, nobis vero Latino sermone, licet vocabulo minus proprio, Legem castrensem sive militarem, vel Legem Curiæ appellare licebit.Inter Leges vero Danicas, binæ potissimum exstant, altera sub nomine Hird-Straa, id est, lex aulica, ex Hird, aula, et straa, lex, edita et Latine versa, notisque illustrata a Jano Dolmero : altera sub titulo Bitherlags Raett, quæ est Canuti II. cognomento Magni, Daniæ, Norvegiæ et Angliæ Regis, condita circa ann. Chr. 1035. edita a Petro Johanne Resenio Hafniæ ann. 1673. De vocis etymo variæ sunt sententiæ, quas expendit idem Resenius ad caput 1. qui in eam videtur sententiam ire, ut Biterlagh sit, Lex noxarum, vel mulctarum seu witarum, ex Bithe, noxa, mulcta, et Lagh, Lex. Vide Ancheri Histor. Jur. Danic. vol. 1. pag. 25. ibique notam Schlegelii. Primam vocabuli partem vite noxam et mulctam significare omnes consentiunt, Lagh vero quæ Schlegelio est Societas, gilda, Kolderup-Rosenwinge Histor. Jur. Danic. § 30. interpretatur Lex, ultimam particulam rætt, quæ idem sonat, ab insciis additam judicans.