BLACHA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Blacha » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 671b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BLACHA

BLACHA, Idem quod mox Blachia. Charta Ademari Comitis Valentini apud Petr. Chiffletium :

A via molendinaria quæ venit desuper condominam Guidonis de Montemayrano, quæ ferit ad nemus Willelmi Liautaud, et vadit directe ad Blacham Petri de Ayra, etc.

P. Carpentier, 1766.

◊ Quod Delphinatibus sonat hæc vox, idem quoque apud Provinciales, quibus quercus junior Blacas dicitur. Charta ann. 1334 :

Item quod nulla persona privata vel extranea, cujuscumque conditionis existat, scindat, neque eximat aliquem Blaccasium in suo nec alieno, etc.

Alia ann. 1316. ex schedis Pr. de Mazaugues :

Item convenerunt... quod tantum detur de banno pro novis Blachis et deffensionibus, quantum dari consuevit pro deffensionibus antiquis.

Hinc

P. Carpentier, 1766.

Blaquerium, Locus ubi juniores quercus crescunt. Charta jam laudata ann. 1334 :

Item quod nulla persona privata vel extranea scindat aliquam arborem viridam nec sequam in deffensis nec Blaqueriis dominæ prædictæ.