« Blachia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 671b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BLACHIABLACHIA, Delphinatibus Blache, Ager est consitus quercubus vel castaneis, adeo
tamen distantibus, ut arari possit. Inventarium Recognitionum ex Archivo Principis de
Rohan n. 18. cap. 41. de Vouta fol. 333. verso :
Pro vinea et Blachia scitis en fosse malo.Ibidem fol. 327 :
Item pro quadam Blachia scita Auchier confrontante, etc.Regestum Cameræ Computorum Gratianop. Probus fol. 318 :
Pontius Fouchez tenet de Comite iii. sect. 1. emin. terræ in Blachia, et debet etiam 20. denar. de placito ad miserationem suam.D. Salvaingus, a quo post V. Cl. mutuati sumus Blachiæ vocis explicationem, ait in suo Tractatu de usu feodorum eam esse provinciæ Dalphinatus propriam, nullamque posse illius originem assignari.

