« »
 
[]« 1 bobinare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 683c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BOBINARE1
1. BOBINARE, Conviciare, clamare. Vet. Gloss. San-Germ. num. 501. Papias MS. : Bobinare, Convitiari, clamare. Per mulieris menstruæ sanguinem inquinare. Glossar. MS. Montis S. Eligii Atrebat. : Bobino, as, Convitiari, dampnare, clamare ; unde Bobicinator, conviciator vel tricosus et inconstans. Bobinare pro Bovinare. Vox Festo Nonio aliisque paucis nota. Hanc fusius exponit Martinius in Lexico. Quod autem additur a Papia :
Per mulieris menstruæ, etc.
aliis est, Bubinare.