BORT, vel Borde, ut Hispani efferunt, pro filio notho : unde Sebastianus Cobarruvias Francicam vocem Bordel accersit, pro lupanari. Priorem vero a Burdo, mulus, quod ex equo et asina nascatur. Le Bort de Rabestens, pro notho ejusce cognominis, in Charta laudata in Notis nostris ad Joinvillam pag. 63.

En Jaume de Aragon fill Bort del rey En Jaume

, in Chronico Petri IV. Regis Arag. cap. 25. Adde lib. 4. cap. 5. lib. 5. cap. 1. Raimundum Montanerium in Chron. Regum Aragon. cap. 250. et 261. etc. Jacobus I. Rex Aragon. in Foris Oscensib. ann. 1247. fol. 16 :

Si quis furatus fuerit arborem plantatam in vinea, aut horto alicujus, quæ sit fructifera, est ibi calonia 60. solid.... et si fuerit filius Bort, aut ramus abscissus, qui exeat de illa arbore, de die habet caloniam 5. solid. et de nocte 60. sol. etc.

Ubi filius Bort appellari videtur ramus in arbore non legitimus, id est, qui a radice vel trunco exeat. Plura ap. Raynouardum Glossar. Roman. vol. 1. pag. 238. voce Bort 9. quæ apud eum pertinet ad radicem Borda, Parva domus, tuguriolum. Lusitanis Bordegâo olim significabat Vilis, rusticus. Vide S. Rosa de Viterbo Elucid. tom. 1. pag. 203.