« »
 
[]« Bossia » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 713b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BOSSIA
BOSSIA, Ulcus pestilens, nostris Bosse. Mirac. MSS. Urbani PP. V. :
Convalescere cœpit de febre, et post, illæ Bossiæ, quas habebat, crevaverunt. Bossa
semel et iterum ibid. :
In mortalitate maxima in loco de Montiliis, ipse filius domini dicti loci habens quatuor Bossas sive glandulas in inguine et in collo.... Patiens febrem continuam cum Bossa in [] axilla dextra, etc.
Germ. Cabilon. episc. in vita Phil. III. apud Ludewig. tom. 11. Reliq. MSS. pag. 37 :
Ceteri inguinaria, quam Bossiam appellant, simul cum hanelatu spiritum emittunt.
Lit. remiss. ann. 1381. in Reg. 121. Chartoph. reg. ch. 22 :
Une Bosse ou apostume le prist au bras.
Vide Bossa.
P. Carpentier, 1766.
A Gallico Bosse, pro quavis eminentia, Bossil appellarunt fossati aggerem. Lit. remiss. ann. 1457. in Reg. 157 :
Jehan Paynnot fist mettre et semer de l'orge sur les Bossilz et levées, qui sont à l'entour dudit pré.