BOSULA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Bosula » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 714a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BOSULA

BOSULA, Meta, limes, terminus, Gall. Borne ; Bosulare, Bosulas seu limites figere, Gall. Borner. Charta ann. 1302. ex Tabul. Caun. monast. :

De Bosula, qua terminalia villæ S. Fructuosi ad Caunense monasterium spectantis, a terminalibus villæ de Aquis vivis, et de Bosula, qua dividuntur a terminalibus villæ de Rivis, etc.

Charta ann. 1313. in Reg. 52. Chartoph. reg. ch. 207 :

Loca prædicta, prout superius designantur, de novo Bosulentur, et appositis seu affixis patentibus Bosulis seu terminis, ab aliis distinguantur,... novas Bosulas seu terminos lapideos affigi et apponi seu construi facient apparentes.

Alia ann. 1326. in Reg. 64. ch. 453 :

Exercitium Bosulæ et terminii dictæ villæ seu castri de podio Sciurano, etc.

Pactum inter DD. de Lisign. et de Pedenac. ann. 1331. in Reg. 69. ch. 180 :

Eundo a supra proxime dicta Bosula usque ad quamdam aliam Bosulam sive terminum, etc.

Ubi et Bodula sæpius occurrit. Vide supra in hac voce.

P. Carpentier, 1766.

Bozola, Eadem notione, in Stat. Vercel. lib. 4. pag. 70. v° :

Qui habet terram, quæ intestet in illo fossato, plantet in loco ipsius fossati Bozolas seu spinas.

Vide Bonna 2.