« »
 
[]« 2 bottus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 718b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BOTTUS2
2. BOTTUS, Sonitus campanæ, qui repetitis ictibus fit ; ab Ital. Botto, ictus, percussio. Stat. Mantuæ lib. 1. cap. 81. ex Cod. reg. 4620 :
Donec custos turris seu campanarius campanam pulsaverit pro Bottis, quam pulsare teneatur et debeat dictus custos, statim cum audiverit campanas aliquas in civitate alicujus parrochiæ, pro rumore vel rixa pulsare ad stornum seu martellum, ut ad signum Bottorum custodes portarum et aliorum locorum civitatis stent advisati.
Et cap. 82 :
Capitanei et custodes portarum et seralliorum civitatis Mantuæ, statim cum audierint pulsare Bottos,.... teneantur et debeant rastellos claudere, et neminem extra civitatem exire permittere, donec dicti Botti fuerint relaxati.
Vide infra Botum 3.