« »
 
[]« Bouclarius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 720b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BOUCLARIUS
BOUCLARIUS, Bouclerius, a Gall. Bouclier, Scutum, clypeus. Lit. remiss. [] ann. 1380. in Reg. 118. Chartoph. reg. ch. 25 :
Pro custodia dictarum corearum... spadas cum Bouclariis deferentibus, etc.
Charta ann. 1337. ex Cod. reg. 5190. fol. 2. v°. :
Præpositi Lingonensis servientes munitos ensibus et Boucleriis et baculis vobiscum adduxeratis. Duos enses, duos cutellos et unum Bouclerium,
in Sentent. ann. 1282. ad calcem Necrolog. MS. eccl. Paris. Un Boucler ou taloche, in Lit. remiss. ann. 1388. ex Reg. 137. ch. 6. Bouglier, in aliis ann. 1389. ex Reg. 135. ch. 218. Frequens in iis registris occurrit mentio ludicræ pugnæ, quam le jeu du bouclier vocabant, in qua exercitii causa gladiis hebetibus decertantes, ictus adversarii sursum aut deorsum directos scutis a se avertebant. Vide supra Bloquerius, Boclerus, et infra Bouquelerius.