« »
 
[]« Bouguerannus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 721c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BOUGUERANNUS
BOUGUERANNUS, Eadem notione. Inventar. Ecclesiæ Noviom. ann. 1419. ex Archivo ejusdem :
Una Casula, tunica, dalmatica de panno serico nigro duplicatæ de Bougueranno asureo.... Item, tres infulæ, quarum una est de serico, aliæ de Bougueranno.... una alba et altera nigra.
P. Carpentier, 1766.
Lit. ann. 1277. tom. 4. Ordinat. reg. Franc. pag. 670 :
De pecia Bouguerani, unum denarium. Bougre,
in Ch. ann. 1332. ex Tabul. S. Germ. Prat. :
Unum supertunicale de marbrecco, fourratum de Bougre, cum capucio fourrato de eodem. Bougarassin,
in Stat. ann. 1400. tom. 8. earumd. Ordinat. pag. 387. art. 12. Bougheran, in Inventar. MS. eccl. Camerac. ann. 1371 :
Item un Bougheran blanc, bordé de noir cendal.
Vide Boquerannus.