«
Bovela » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 720c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/BOVELA
BOVELA, Ædicula, tuguriolum, f. locus in rupe excavatus, a
Bova. Vide supra in hac
voce. Charta Nivardi de Senantis ex Tabul. Colomb. :
Cum in prædicta villa
habitaverit, de mea terra habebit aut masuram, aut Boveiam, aut arpentum.
Nisi
idem sit quod mox
Bovera 2.