« »
 
[]« 1 braca » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 725c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRACA1
1. BRACA, Bracca, Moles, Agger. Gall. Braie : qua notione dicimus Fausse-braie. Species munitionis seu propugnaculi muro prætexti. Instrumentum novæ Hist. Britan. tom. 2. pag. 184 :
Insuper eisdem Mon. scilicet Priori S. Johannis et S. Petri piscaturam, Bracam inter illam, quæ est monachis de Capoino. Prior vero S. Johannis medietatem illius Bracæ tali conditione possidebit, etc.
Charta Juliani anni 1148. ex Tabulario Floriac. :
Nemo infra terminos præfatos pro captura piscium, quos vulgo combras et Braccas vocant, construere, eis nolentibus, præsumat.
Eccardus in Probat. Hist. geneal. March. Misnensium col. 204 :
Is vero Braca suimet et quibuscumque potuit igni vires suggerit.
Vetus inscriptio apud Borellum ;
Qui parfist en brieves saisons,
Tour, pons, Braies, fossez, maisons.
P. Carpentier, 1766.
Vel potius Gurges, locus in fluvio aggere quodam coarctatus piscium capiendorum gratia. Charta ann. circ. 1140. tom. 1. Probat. Hist. Brit. col. 580 :
Dedit S. Albino locum unius molendini in flumine Ligeris, et Bracam unam ad piscaturam solidam et quietam.
Vide infra Braga.