« »
 
BRAGARE 1, BRAGARE 2.
[]« 1 bragare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 732c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRAGARE1
1. BRAGARE, Ex mundiori cultu gloriolam aucupari. Ficta vox e Gallico Brave, Eximie ornatus. Menoti Sermones fol. 185. recto col. 1 :
Et ideo, o vos Domine, que vos ornatis ad Bragandum, rogo vos, ut videatis modum Ecclesie.
P. Carpentier, 1766.
Dixerunt nostri Braguer, faire bragues, eadem notione : unde effictum a Menoto Bragare ; a quo forsan hodiernum Brave, eximie et eleganter ornatus.
[]« 2 bragare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 732c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRAGARE2
2. BRAGARE, Vagire, clamare, ex Regiam Majestat. inter notas tom. 1. Ordinat. reg. Franc. pag. 117. pro Braiare, uti edidit Cangius in hac voce. Ap. Houart. lib. 2. cap. 58. art. 1. Brayantem.