« 1 bragare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 732c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRAGARE1
1. BRAGARE, Ex mundiori cultu gloriolam aucupari. Ficta vox e Gallico Brave, Eximie
ornatus. Menoti Sermones fol. 185. recto col. 1 :
Et ideo, o vos Domine, que vos ornatis ad Bragandum, rogo vos, ut videatis modum Ecclesie.
P. , 1766.
◊ Dixerunt nostri
Braguer, faire bragues, eadem notione : unde effictum a Menoto Bragare ; a
quo forsan hodiernum Brave, eximie et eleganter ornatus.