1. BRAIDA, Brayda, Campus vel ager suburbanus, in Gallia Cisalpina, ubi Breda vulgo appellatur. Monachus Paduan. lib. 1. Chronici cap. 1 :

Factum est prælium equestre maximum in Brayda Veronensi.

Charta Longobardica in Bullario Casinensi tom. 2. pag. 9 :

Similiter omnes Braidas meas ad ipsam curtem pertinentes, cum pratis, silvis, vineis, etc.

Alia Desiderii Regis ibid. :

Terram juges 40. de Braida curtis Ducalis, etc.

Statuta Patavina rubr. 70 :

Si quis habuerit plus quinque campos terræ, et aliqua puncta sit alicujus Bradii.

Infra :

Quicunque habet Braidam terræ, etc.

Memoriale Potestatum Regiens. ad ann. 1217. apud Murator. tom. 8. col. 1084 :

Et eo anno primo facta fuit fera in Brayda domini Episcopi extra portam juxta burgum S. Petri. Et eo anno infirmi S. Lazari qui habitabant juxta dictum burgum prope dictam Braydam, iverunt ad habitandum ad pontem platum.

Bradio etiam habet Joan. Villaneus lib. 9. Rufinus Monachus de Ædificat. Monasterii S. Sabini :

Unum campum in castello de Arda, Braidam insuper S. Thomæ, etc.

Infra :

In Plaivole Braidam unam,

apud Ughellum tom. 2. pag. 256. Charta ann. 813. apud eumdem in Episcopis Veronensibus :

Insuper concedimus Canonicis decimas Braidarum Episcopalium curtium ; id est, vinum, granum, legumina, etc.

Adde vetus Monumentum ex Bibl. Vaticana, ibid. pag. 742. et tom. 4. pag. 492. 625. Bullarium Casinense tom. 1. pag. 18. etc. Vide Origin. linguæ Italicæ Octav. Ferrarii in Breda. Germ. Breit, Amplus, unde in Gloss. ant. : Gebreite, area. Capreite, grumolus, ager. Vide Graff. Thesaur. Ling. Fr. vol. 3. col. 298.