« »
 
[]« Brancata » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 734c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRANCATA
BRANCATA, vox Italica, Manipulus, quantum manu capi potest. Cæremon. [] eccl. Rom. ad calcem cod. Ms. eccl. Camerac :
Quidam cubicularius tenet in capite asini bacilem cum xx. solidis denariorum, prædictus archipresbiter inclinans se retro tribus vicibus, quos potest, tribus Brancatis tollit et habet sibi.