« »
 
[]« Brancea » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 735a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRANCEA
BRANCEA, Branchya, Brancia, Mala, maxilla, Gall. Jouë. Vita S. Amalbergæ ex Cod. reg. 5506 :
Virgo autem Domini, collati sibi divinitus beneficii jam conscia, vade, ait, et apprehende Branceam ejus, et trahe in siccum.
Ubi de pisce a flumine egresso agitur. Glossar. Lat. Gall. ex Cod. reg. 7692 : Branchya, jouue. Brancia, joë de poisson, in altero Gall. Lat. ex Cod. reg. 7684. Glossar. Lat. Ital. Ms. : Brancia, la masela.
L. Henschel, 1840–1850.
Brancus, eim Kynbacken, in Vocab. Lat. Germ. ann. 1477. Adel. Græcis τὸ Βράγχος et τὰ Βράγχια, Lat. Branchiæ, quibus pisces spirant. Gemma Gemmar. :
Brancia in piscibus est locus juxta guttur vel inter corpus et caput piscium.