« »
 
[]« 2 branda » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 735b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRANDA2
2. BRANDA, Videtur aliud sonare in Charta Fundationis Monasterii Orbisterii, apud Beslium pag. 353 :
Habeant per totam forestam prædictam ad sua ædificia facienda.... et calefagium plenarium de feodo forestarii, et de Branda.
Regestum Castri Lidi in Andibus 47 :
Brandam vero supradictæ forestæ ad necessaria suorum hominum quiete possidet.
Ubi Branda idem valet quod ramus, vel potius myrica, Gall. Bruiere, ut liquet ex seq. loco Chartæ anni 1205. tom. 2. Hist. Britan. col. 389 :
Dono iterum et concedo dictæ abbatiæ unam birotœam Brandæ sive brueriæ ad usum furni sui [] singulis septimanis capiendam.
Brando, Italis, ensem sonat, de qua voce consulendus Octavius Ferrarius in Origin. Italic.
P. Carpentier, 1766.
Idem quod Bruarium ; Brande nostris, eadem notione. Lit. remiss. ann. 1478. in Reg. 205. Chartoph. reg. ch. 145 :
Le suppliant.... s'en ala droit à certaines Brandes appartenant à son pere, .... près autres Brandes appellées les Brandes communaulx, pour veoir s'il trouveroit point de repaire d'assées ou becaces pour illec y tendre lesdites ripoises ; et quand il eut ung pou cheminé apperceut que ès Brandes de sondit pere avoit ung homme et une femme qui les cueilloient,...... et faisoient leur faiz desdites Brandes, qu'ilz chargerent à leur coul.