« Brannum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 737b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRANNUM
BRANNUM, ab Anglico Bran, Furfur, Gall. Son. Locus est in
Salina.