« »
 
[]« Brugitus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 759a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRUGITUS
BRUGITUS, Murmur, Gall. Bruit. Lit. remiss. ann. 1450. in Reg. 180. Chartoph. reg. ch. 92 :
Auditum est murmur sive Brugitus versus bordam Guillelmi de Brisanis. Brugier,
apud Cotgrav. Boare, mugire, clamores inconditos edere. Hinc fortassis Se Esbrouir et S'Esbruier de hominibus et animalibus insolito auditu vel visu exterritis dicitur. Lit. remiss. ann. 1404. ex Reg. 159. Chartoph. reg. ch. 123 :
Lesquelx buefz de ce s'Esbruierent et fuirent. etc.
Aliæ ann. 1447. in Reg. 179. ch. 59 :
Le suppliant bouta le feu en la grange et escurie d'icellui de Mazeu, qui se Esbrouit telement, que ladite[] grange fut brulée.
Vide infra Bruscare, ad quod forte vocem Esbrouir referendum esse quis non male censebit.