1. BRUT. Instrum. desinente 13. sæculo aut 14. ineunte scriptum ex Schedis D. le Fournier :

Item quod nullus homo... amodo sit ausus facere fieri festum quod appellatur Brut, quia ibi Deus plurimum offenditur, et actus alii illiciti comitti possent. Brut

Massiliensibus quemadmodum Brutto Italis, immundum, spurcum, sordidum sonat ; unde cum aliquid sordibus inquinatum designare volunt, aiunt illi, es ben Brut ; sed quid hæc ad diem festum ? haud quidem parum, si referas ad id quod Martigii olim factitatum se vidisse nobis testatus est, vir de Medicina æque ac de Literis bene meritus : die nimirum Pentecostes festa proxime excipienti pueros aliosque provectioris ætatis homines, post saltationes ceterave ejusmodi oblectamenta, se se in luto volutari per vicos et plateas, aliis vociferantibus et tumultuantibus ; quod festum lingua sua Destrau, hoc est, securicula, vocabant, voce quidem ad nostrum Brut parum accommoda : sed quid de verbo curamus, cum de re ipsa, satis constat.