« »
 
[]« Bruxare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 763b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BRUXARE
BRUXARE, Ustulare, incendere, amburere, ab. Ital. Brusciare et Brustolare. Stat. Vercel. lib. 5. pag. 125. v°. :
Item quod nemini licitum sit pascare in nemore, altineto,..... spinetis vel cesiis Bruxatis infra triennium, postquam fuerint Bruxata.
Chron. Jac. Malvecii apud Murator. tom. 14. Script. Ital. col. 821 :
Porro magnificos cives de Bruxatis a Fredericorum stirpe originem quidam traxisse fabulantur,..... superstite vix parvulo unico, qui ab amico de incendio raptus, sublatus et nutritus exstitit, fuitque sibi hoc nomen Bruxatus, ex eo quod igne ustus fuerat.
Nostris alias Brulas, Depopulatio, quæ ferro et igne fit. Le Roman d'Alexandre MS. part. 2 :
Onques mes gens de pié ne firent tel Brulas ;
Car touz sont grand et fort, et de riche harnas.
Vide Bruscare.