« »
 
[]« 2 buccula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 767b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUCCULA2
2. BUCCULA, pro Buccina, in Carmine de varia fortuna Ernesti Bavariæ Ducis apud Marten. Anecdot. tom. 3. col. 321 :
Haud mora concutitur lituis clangentibus aer,
Raucaque terrificos emugit Buccula cantus.