« Bugada » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 770c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGADA
BUGADA, vox Hispanica, Lexivium, Gall. Lessive. Comput. ann. 1363. ex Tabul. S.
Vict. Massil. :
Pro quatuor Bugadis albarum et maparum, florenos iiij.Charta ann. 1414. in Reg. 3. Armor. gener. part. 2. pag. 14 :
Faciebant in fonte sive rivo de Finiels Bugadas suas.Vide Raynouard. Glossar. Roman. voce Bugada, vol. 1. pag. 259. Murator. Antiq. Ital. tom. 2. col. 1171. voce Bucato. Hinc
P. , 1766.
Bugaderius, Ad lexivium pertinens, Bugadein, lexivio abluere, Venetis Brit. Inventar.
ann. 1476. ex Tabul. Flamar. : Item plus duos cubatos Bugaderios.
P. , 1766.
Bugadieyra, Mulier, quæ lexivio abluit, purgat, in Instr. ann. 1366. inter Probat. tom. 2.
Hist. Nem. pag. 303. col. 1. Bugaderes, Venetis Britannis.P. , 1766.
◊ Vasis species, idem ut
videtur, quod Italis Bugnola. HincP. , 1766.
Bugattatus, In vase, Bugata dicto, positus. Chron. Bergom. ad ann. 1403. apud Murator.
tom. 16. Script. Ital. col. 946 : Emi ego Castellus sextaria iv. farinæ conducta a loco Martinengi in urbe Bergomi, ad computum librarum v. pro qualibet soma, et non dabantur nisi penses xiv. pro qualibet soma ; et fuerunt quartaria xiij. farinæ Bugattatæ.