« 1 bugia » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGIA1
« 2 bugia » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGIA2
2. BUGIA, Italis est mendacium : de qua voce vide Octavium Ferrarium in Origin. linguæ
Italicæ.
« 3 bugia » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGIA3
3. BUGIA, Pascuum, pratum, Arvernis. Terrear. Apchon. ann. 1511 :
Plus unam Bugiam, vocatam de la Fon, cum quodam nemore contiguo, scitis à la Feyde, confrontatam juxta Bugiam Ludovici Mazeirac... Plus quasdam Bugias et campos contiguos... Plus medietatem cujusdam Bugiæ, vocatæ de la Touleyre. Bughiaet vulgare Bughe, ibid. Lit. remiss. ann. 1464. in Reg. 199. Chartoph. reg. ch. 430 :
Sur ce que ung nommé Guillaume Peschaux gettoit leur bestail hors de la Bugia et battoit son frere, le suppliant lui dist : Pourquoy il battoit sondit frere ; lequel Guillaume lui respondit, pour ce qu'il tenoit son bestail en son pasturel.Quod in Arvernia actum est.
« 4 bugia » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGIA4
◊ Testam. Guil. Arnaldi de Bellovidere civis Tolos. ann. 1472 :
Ordinavit dictus testator, quod die suæ sepulturæ... habeantur duodecim intorticia ceræ,... cum candelis Bugiæ necessariis et pertinentibus... Cum candelis Butgiæ necessariis.Vide supra Bougia 2.