« »
 
BUGIA 1, BUGIA 2, BUGIA 3, BUGIA 4.
[]« 1 bugia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGIA1
1. BUGIA, Ædicula, Gallis Bouge. Libertates oppidi Jasseronis, apud Guichenonum in Histor. Bressensi pag. 106 :
Pro domibus, grangiis, Bugiis, etc.
Vide supra Bougia.
[]« 2 bugia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGIA2
2. BUGIA, Italis est mendacium : de qua voce vide Octavium Ferrarium in Origin. linguæ Italicæ.
[]« 3 bugia » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGIA3
3. BUGIA, Pascuum, pratum, Arvernis. Terrear. Apchon. ann. 1511 :
Plus unam Bugiam, vocatam de la Fon, cum quodam nemore contiguo, scitis à la Feyde, confrontatam juxta Bugiam Ludovici Mazeirac... Plus quasdam Bugias et campos contiguos... Plus medietatem cujusdam Bugiæ, vocatæ de la Touleyre. Bughia
et vulgare Bughe, ibid. Lit. remiss. ann. 1464. in Reg. 199. Chartoph. reg. ch. 430 :
Sur ce que ung nommé Guillaume Peschaux gettoit leur bestail hors de la Bugia et battoit son frere, le suppliant lui dist : Pourquoy il battoit sondit frere ; lequel Guillaume lui respondit, pour ce qu'il tenoit son bestail en son pasturel.
Quod in Arvernia actum est.
[]« 4 bugia » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGIA4
4. BUGIA, Butgia, Candela e cera candida, Hispan. Bugia, nostris Bougie.
Testam. Guil. Arnaldi de Bellovidere civis Tolos. ann. 1472 :
Ordinavit dictus testator, quod die suæ sepulturæ... habeantur duodecim intorticia ceræ,... cum candelis Bugiæ necessariis et pertinentibus... Cum candelis Butgiæ necessariis.
Vide supra Bougia 2. []