« »
 
[]« 3 bugia » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUGIA3
3. BUGIA, Pascuum, pratum, Arvernis. Terrear. Apchon. ann. 1511 :
Plus unam Bugiam, vocatam de la Fon, cum quodam nemore contiguo, scitis à la Feyde, confrontatam juxta Bugiam Ludovici Mazeirac... Plus quasdam Bugias et campos contiguos... Plus medietatem cujusdam Bugiæ, vocatæ de la Touleyre. Bughia
et vulgare Bughe, ibid. Lit. remiss. ann. 1464. in Reg. 199. Chartoph. reg. ch. 430 :
Sur ce que ung nommé Guillaume Peschaux gettoit leur bestail hors de la Bugia et battoit son frere, le suppliant lui dist : Pourquoy il battoit sondit frere ; lequel Guillaume lui respondit, pour ce qu'il tenoit son bestail en son pasturel.
Quod in Arvernia actum est.