« »
 
[]« Burcum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 780b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BURCUM
BURCUM, pro Burgum. Vide in hac voce. Nostris etiam Burc, eodem sensu. Charta ann. 1203. in Chartul. Campan. fol. 301. v°. col. 1 :
Comes Theobaldus et hæredes sui habent et habebunt in perpetuum gistium suum in Burco S. Memmii.
Alia Blanchæ comit. Trecens. ann. 1206. ibid. :
Illud vero castellum de Juilliaco, juratum est mihi et hæredibus meis, in auxilium et reddibile contra omnes homines, qui possunt vivere vel mori. Et Burcum quod est deforis, et fortericiæ, et finagium adjacens est de feodo Clarembaudi de Cappis.... Prædictum siquidem Burcum et fortericiæ quæ ibi factæ sunt,... juratum est reddibile mihi et hæredibus meis.
Charta abbat. et convent. de Yaucourt ann. 1260. in Reg. 30. Chartoph. reg. ch. 272 :
Avons escangié à monseigneur Guillaume, chevalier, seigneur de Longueval et de Framerville,... le terre de no menair, que nous aviens à Longueval, si come il se comporte, à tout le seurfait, sanz le Burc et le grant maison, qui nous demeurent.