« »
 
[]« Butum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 799a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUTUM
BUTUM, ex Gall. Bout, Finis, limes, terminus, in charta ann. 1146. apud Duchesn. in Probat. Hist. Castil. pag. 25. in Chartulario S. Vandregesili tom. 2. pag. 1359. in Indice MS. Beneficiorum Ecclesiæ et Diœcesis Constantiensis fol. 55. v°. e Musæo D. de Cangé. Et in Charta anni 1304. ex Archivis Monasterii B. M. de Bono-Nuntio Rotomag. etc. Hahouts, in Consuet. Salæ Insulensis cap. des purges, art. 1. Vox videtur formata a boton, botontinus, etc. quæ quidem vocabula[] Agrimensoribus limitem sonant. Vide in Bonna 2. Ad hanc vocem Butina in leg. Ripuar. pertinere censet Graff. l. l.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Alii Butum derivant a Celtico Bot vel Bod, quod fundum, imam partem seu extremam significat. Plinius lib. 3. cap. 16. de Pado fluvio loquens ait,
Ligurum lingua amnem ipsum Bodincum vocari, quod significet fundo carentem : cui argumento est opidum juxta Industria, vetusto nomine Bodincomagum, ubi præcipua altitudo incipit.
Etiamnum fundus a Germanis Boden et Bodem, ab Anglis Bottom, a Suecis Boten appellatur. Vide Valesium Notit. Gall. pag. 185. col. 2. et Menagium in Etymol. Gall.
Butta Terræ, f. Agellus, pro quo Gall. sæpe dicunt, un bout de terre. Monasticum Anglic. tom. 2. pag. 453 :
De quatuor viginti selionibus et duodecim Buttis terræ et de grano unius acræ.
Tom. 3. pag. 49 :
Quasdam Buttas Terræ, quas Hunyth vidua de Hope aliquando tenuit.
Kennetus Antiquit. Ambrosden. pag. 402 :
Quatuor Butta, quæ continent unam acram.
Et pag. 344 :
Sex Buttæ terræ quæ jacent, etc.
Madox Formul. Anglic. :
Ego Robertus Roaut de Langelée dedi... S. Ecclesie S. Marie de Bordeslee... unam acram Buttis subtus cheminum de Wardevic.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Buttis, Eadem notione. Antiquit. Ambrosden. pag. 136 :
Viginti acras scilicet in Heslefurlung et Buttes apud Umbehlowesmer ad complendum numerum viginti acrarum.
Et pag. 187 :
Quatuor seilones terræ qui vocantur Buttes.
Ibidem pag. 534 :
Similiter aliquando quatuor Buttes, aliquando quinque, aliquando sex, aliquando septem, aliquando octo faciant unam acram, videlicet secundum quantitatem earumdem in longitudine et latitudine.
Buttis igitur non est modus agri determinatus, sed modo minor modo major, quod belle congruit agellis, quos Bouts de terre appellamus.
Abbutare, Abotare, Terminare, Gall. Aboutir, et Abouter : vox Agrimensoribus nostris familiaris, cum agri limites designant. Abbutare enim dicunt, prædiorum fines, qua scilicet parte angustiores sunt, prædio alteri : latera vero nunquam aiunt Abbutare, sed agro proxime adjacere. Charta Henrici I. Regis Angliæ, in Monastico Anglic. tom. 1. pag. 96 :
Aliud mesusagium jacet in eadem villa,... et Abbutat super communem ripam.
Historia Fundat. Abbatiæ Norwicensis :
Quæ uqidem venella Abbutabat super communem viam.
Vide tom. 2. pag. 275.
Abotare, Eadem notione, in Charta 1263. in Tabul. Prioratus Belliloci in diœceci Rotomagensi pag. 25 :
Et Abotat ad keminum domini Regis.
Buttare, pro Abbutare. Monasticum Anglic. tom. 2. pag. 389 :
Unum croftum,... quod Buttat super virgultum meum.
Madox Formulare Anglic. pag. 106 :
Buttantes versus austrum super quandam clausuram dicti Prioris.
Kennettus in Antiquit. Ambrosden. pag. 533 :
Seliones Buttant totaliter in terram ipsius Prioris.
Occurrit iterum eadem pagina et sequenti, et alibi non semel. Vide Origines linguæ Italicæ Octavii Ferrarii in hac voce.