« »
 
[]« Cæsariani » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 016b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAESARIANI
CÆSARIANI, Officiales Procuratoris Cæsaris, qui et Catholiciani dicuntur in l. penul. § ult. Cod. de Bonis proscript. (9, 49, c. 9. § 2.) Ii rationes fiscales tractabant, et bona ad Principem devoluta veluti vacantia occupabant. Vide Petrum Fabrum lib. 3. Semestr. pag. 364. et tit. 7. de Cæsarianis Codicis Theodosii lib. 10. et Arrianum lib. 3. in Epictet. cap. 24. Ab hac Cæsarianorum appellatione, deductam vocem Gallicam Sergent, et Germanicam Scharjanthen, opinatur Cujacius ad lib. 7. Cod. de Jure fisci, quam propius et melius a voce serviens accersunt alii. Vide Serviens. et Glossar. med. Græcit. col. 543.
Cæsariani. Sanctus Cyprianus Epist. 82 :
Senatores et viri egregii, et Equites Romani,... si ademptis facultatibus Christiani esse perseveraverint, capite quoque mulctentur.... Cæsariani quicunque vel prius confessi fuerint, confiscentur et vincti in Cæsarianas possessiones descripti mittantur.