« Cafardus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 016b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAFARDUS
CAFARDUS, Caffardus, Gall. Caffard, Hypocrita, pietatis simulator. Statuta
Andegav. ex Concilio Pentecostes anni 1512. pag. 215 :
Per alios filios satanæ Cafardos nuncupatos, etc.Menoti Serm. Quadragesim. fol. 147. verso col. 1 :
Sed soli Caffardi easVocis etymon arcessit Menagius ab Arabico Cafara, quo nomine vocatur is, qui suam deserit religionem, ut aliam sequatur. Prima vocis origo est Hebraïcum Caphar, Renuntiare : hinc Capher eidem Menagio sumitur pro eo, qui fidem catholicam ejuravit.(indulgentias)prædicaverunt cum infinitis mendaciis, ut populum decipiant, qui sepe sunt parvi diaboli, quando sunt in taberna ; quod non est quæstio nisi de luxuria, de ludo, etc.
P. , 1766.
◊ Longe verisimilior videtur
origo ducta a Caphardum, capitis tegumenti species. Vide in hac voce.