« »
 
[]« 2 calamella » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 020a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CALAMELLA2
2. CALAMELLA, vel Calamellus. Vita S. Faronis num. 114. inter Acta SS. Benedict. sæc. 2. pag. 621 :
Dum quædam dies infelicem quemdam virum hujus Basilicæ gremiis officio membrorum destitutum obtulisset, et reptantem manibus et Calamellos tibiarum contractum vix ostium ecclesiæ eum intus recepisset.
Mabillonius suspicatur legendum, Columellis. Si retinendum est Calamellis, crederem hujus miseri tibias sic appellatas fuisse, quod graciles essent, instar calamorum, Gallice Gréles comme des Flageolets.