2. CALARE, Demittere, laxare, descendere. Isidor. Origin. lib. 6. cap. 14. sect. 4 :

Apud nautas Calare ponere dicitur.

Ex Italico Calare. Gloss. Græc. Lat. χαλῶ σχοῖνον, laxo, demitto. Hist. Cortusiorum lib. 6. cap. 5 :

Calata portæ levatura, seu Saracenesca.

Ibidem :

Captis custodibus, aperuerunt portam S. Joannis, et pontem Calaverunt, i.

pontem demiserunt, ils ont baissé le pont-levis. Jacobi Auriæ Annal. Genuens. lib. 10. ann. 1286. apud Murator. tom. 6. col. 592 :

Ecce naves.... oneratæ.... quibus obviam ivit, et eas fecit Calare.

Col. 604 :

Quumque illi de nave exquisiti essent pluries per mercatores et homines galearum dictarum ut Calare deberent, etc.

Et col. 606 :

Quum galeas Januensium a longe vidissent, velis et arboribus festinanter ad terram Calatis, versus galeas Januenses diverterunt.

Memoriale Potestatum Regiens. ad ann. 1218. apud eumd. Murator. tom. 8. col. 1096 :

Scalas apposuerunt et Calavit super murum civitatis.

Statuta Piscatorum Massil. MSS :

Nullus piscator audeat neque possit Calare certam artem piscandi Tonaira de posta a loco de l'Estaca in mari usque ad gargatam portus Massiliæ ;

id est, Retia laxare, quæ dicuntur Tonaira de posta. Ibidem :

Neque licitum sit Calare diebus nec vigiliis.

Vide Murator. Antiq. Ital. vol. 2. col. 1177. c.