« »
 
CALLA 1, CALLA 2.
[]« 1 calla » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 032b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CALLA1
1. CALLA, Callis, semita, Ital. Calle. Charta ann. 1246. ex parvo Chartul. S. Victoris Massil. pag. 187 :
Usque ad summitatem Callæ bassæ dicti montis, quæ Calla est quasi media inter rupem, etc.
[]« 2 calla » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 032b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CALLA2
2. CALLA, vox Italica, Ostium ; unde pro Exclusa legitur in Charta ann. 1451. apud Lam. in Delic. erudit. inter not. ad Hodoepor. Charit. part. 3. pag. 865 :
Ad recuperandum et petendum Callas sive piscationes Callarum molendini de Cappiano communis Ficecchi.