« Campretum » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 067a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAMPRETUM
CAMPRETUM, Ager vel locus, ut videtur, frugibus abundans. Chron. Patav. ad ann. 1204. apud
Murator. tom. 4. Antiq. Ital. med. ævi col. 1125 :
Eo tempore fuit factum Campreti, et fuit maxima ubertas, ita quod frumentum valuit sol. ij. et non ultra.Et ad ann. 1219. col. 1129 :
Eo tempore completum fuit palatium magnum communis Paduæ, et emtum fuit Campretum a domino Ezelino de Romano.Vide supra Campodus.