« »
 
[]« Camptaules » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 067b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAMPTAULES
CAMPTAULES, a Græc. ϰάμπτω flecto et άυλός, tibia vox efficta, Græcis tamen ipsis ignota : quod haud prorsus insolens. Est ergo Camptaules, qui tibia canit inflexa. Si plura cupis adi Martinium in Lexico. Vide Cerataulæ.