CANICLINUS, Dignitas Palatina in Aula CP. qua qui insignitus erat, ὁ ἐπὶ ϰανιϰλείου dicitur Scriptoribus Byzantinis. Sic autem appellatus, uti censet Alemannus, quia penes eum esset vas, in quo asservabatur sacrum Encaustum, quo Imperatores diplomata vel epistolas subscribebant, Caniculus appellatum, quod caniculi formam, effigiemque præ se ferret. At Salmasius ad Solinum Caniculum a ϰανοῦν deducit, voce, quæ in Glossis τρύϐλον et μαγίς vertitur, unde Canistrum dictum. Ab Alemanni sententia non omnino abludit Anastasius in Notis ad VIII. Synodum, dum ait, illius curæ demandatum fuisse atramentum, seu potius rubramentum, ex quo Imperatores literas phœniceas exararent subscribendo. Erat autem vas illud aureum, gemmis lapillisque distinctum, δοχεῖον ἐρυθροδάνου διάλιθα χρύσεον, uti describitur a Niceta in Man. lib. 3. num. 4. id est, Calamarium aureum margaritis et pretiosissimis gemmis insignitum, verbis utar Petri Diaconi lib. 4. Chr. Casin. cap. 13. Χρυσιμένον σϰεῦος εἰς τὰς βασιλιϰὰς ὑπογραφάς, Annæ Comnenæ lib. 2. Alexiad. Κανιϰλείων dicitur Gregentio pag. 201. Caniclinus Tyrio lib. 22. cap. 6. et Gunthero lib. 8. Ligurini. Sed errat Guntherus, qui Camerarium interpretatur :

..... Tempore servus eodem

Argolici Regis (Græci cognominis usu

Hic Caniclinus erat, nobis Camerarius idem

Esse potest) domino secreta fraude parabat

Sanguinis insidlas.

Neque enim diversus fuit ὁ ἑπὶ ϰανιϰλείου a Logotheta, uti pluribus docuimus ad Alexiadem pag. 378. ubi aliquammulta de hac dignitate congessimus. Vide Pachimer. lib. 8. cap. 32. lib. 9. cap. 24. et Glossar. med. Græcit. voce Κανίϰλειον col. 574. et Append. col. 92.